Veertien jaar na schietdrama in winkelcentrum De Ridderhof: ‘Een dag die in ieders geheugen staat gegrift’

Bron: Studio Alphen

ALPHEN AAN DEN RIJN – Het is vandaag veertien jaar geleden sinds het schietdrama in winkelcentrum De Ridderhof. De datum 9 april 2011 staat nog altijd bij vele Alphenaren in het geheugen gegrift. Het is de dag dat Tristan van der Vlis zes mensen doodschiet in het Alphense winkelcentrum. Daarnaast raken er zeventien mensen gewond. Na de schietpartij maakt Van der Vlis een einde aan zijn leven.

Vandaag de dag heeft het schietdrama nog steeds impact op inwoners van Alphen aan den Rijn. Ondanks dat er al drie jaar geen officiële herdenking meer plaatsvindt, zijn er mensen die op deze dag zelf het tragische drama blijven herdenken door bloemen te leggen bij het monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van het schietdrama in het winkelcentrum.

‘9 april 2011. Een dag die hier in Alphen aan den Rijn in ieders geheugen staat gegrift. De dag dat er iemand besloot om schietend door een winkelcentrum heen te lopen, daar mensen een trauma te bezorgen, of letsel voor de rest van hun leven. Maar ook de dag waarop mensen stierven. De man die als eerste dood werd geschoten was aan de dood in zijn eigen land ontkomen, omdat hij gevlucht was. Hét land waar hij terecht kwam, jouw en mijn Nederland, waar hij zich veilig voelde en prachtige gedichten schreef, werd hem fataal.’

‘De stilte, de angst, voelbaar toen ik vanuit Amsterdam naar huis reed. Vanuit een aantal shows met Beau Erven Dorens: Show me the money, naar mijn eigen straat, waar opeens niemand meer zijn kinderen durfde te laten spelen buiten, omdat men niet zeker wist of de dader alleen opereerde, of in opdracht. De vrouw die levensbeschouwing gaf op de openbare basisschool van Flor zou nooit meer les geven en was voor het leven getekend.’

‘Winkeliers die deze dag nooit meer vergeten, eeuwig dit trauma bij zich dragen, agenten die getraumatiseerd zijn, de ouders van de dader die ervoor kozen om te blijven wonen waar ze al jaren woonden, maar vast ook verwijten kregen over de opvoeding of waarom ze dit niet hadden zien aankomen. De ouders die hun kind ook moesten missen, omdat hij buiten de gruwelijke daden, ook besloot om zichzelf te doden.’

‘De burgemeester die een heel trauma/crisis team had opgetuigd, maar zelf ziek in het ziekenhuis lag. Opdat wij nooit vergeten en stiekem ook op dat we gewoon een beetje liever voor elkaar moeten zijn. Omdat het vandaag nog kan, of morgen. Maar we niet weten hoelang we nog lief voor elkaar kunnen zijn, er zijn en niet alleen kijken, maar ook elkaar zien.’

Geen reacties

Geef een reactie