Alphens echtpaar Paul en Gerda Klapper overleden in Frankrijk: lichamen kilometers van elkaar gevonden
Paul en Gerda Klapper.
© privéfoto
ALPHEN AAN DEN RIJN – Een tragische gebeurtenis treft Alphen aan den Rijn: het echtpaar Paul (83) en Gerda Klapper (80) is deze week overleden in Frankrijk. De lichamen van het stel werden vier kilometer van elkaar gevonden in de buurt van het gehucht Orquevaux, in Noordoost-Frankrijk.
Het echtpaar was op weg naar hun vakantiehuis in Planchez, gelegen in de Morvan in Midden-Frankrijk, zo’n 200 kilometer zuidelijker dan de plek waar zij uiteindelijk werden aangetroffen. Paul en Gerda Klapper werden sinds 14 juni vermist, nadat zij een dag eerder vanuit Alphen aan den Rijn waren vertrokken.
Lichaam Gerda dicht bij auto gevonden
Op woensdag 18 juni werd het lichaam van Gerda Klapper als eerste gevonden, zo bevestigt de Franse openbaar aanklager Denis Devallois aan Franse media. Haar lichaam lag in een bosgebied, op slechts 100 meter van de auto van het stel – een witte Peugeot 2008, die al eerder op een bospad bij Orquevaux was aangetroffen. De wagen vertoonde geen schade.
Uit autopsie is inmiddels gebleken dat Gerda een natuurlijke dood is gestorven. “Er is geen sprake van een misdrijf of geweld,” aldus Devallois.
Paul gevonden bij een schuur, kilometers verderop
De volgende dag, donderdag rond 14.00 uur, werd ook het lichaam van Paul Klapper gevonden – op ongeveer vier kilometer afstand van Gerda, in de buurt van een oude schuur. Het is nog onduidelijk hoe hij daar terechtkwam en wat de doodsoorzaak is; de resultaten van de autopsie zijn nog niet vrijgegeven.
Franse media melden dat het gebied waar het echtpaar verdween dichtbebost en moeilijk begaanbaar is. Nabij het punt waar Gerda werd gevonden, bevindt zich een beruchte ravijnrand, ‘Le Cul du Cerf’, een toeristische uitkijkplaats met een diepte van meer dan 60 meter.
Zoekactie op grote schaal
De Franse autoriteiten startten dinsdag 17 juni een grootschalige zoekactie. Met behulp van een helikopter, drone en 90 gendarmes met speurhonden werd de omgeving uitgekamd. De auto werd als eerste ontdekt, waarna al snel het lichaam van Gerda werd gelokaliseerd.
Gezondheidsproblemen mogelijk rol gespeeld
Volgens aanklager Devallois had het echtpaar gezondheidsproblemen. Familieleden hebben verklaard dat Paul en Gerda medicatie gebruikten, en zich daar recent zorgen over maakten. Of dit een rol speelde bij hun overlijden is vooralsnog onbekend.
Veel vragen blijven onbeantwoord
Wat zich precies heeft afgespeeld blijft vooralsnog onduidelijk. Waarom het echtpaar de auto heeft verlaten, hoe ze kilometers van elkaar terechtkwamen en wat hen precies fataal werd, is nog onderwerp van onderzoek. De familie spreekt over een “noodlottige samenloop van omstandigheden”.
De zaak kreeg veel aandacht in de Franse media, mede doordat het om buitenlandse toeristen ging. In Alphen aan den Rijn wordt met verdriet gereageerd op het overlijden van het echtpaar, dat bekendstond als levenslustig en reislustig. Een foto die circuleert op sociale media toont hen dansend op een feestje, een herinnering aan betere tijden.
Gerda Klapper-Dane werd dood gevonden in de buurt van Leurville, op 100 meter van de auto, bij een ravijn met de naam "Cul du Cerf"; Haar man Paul Klapper werd een dag later 4 kilometer verderop gevonden, bij een schuur in Orquevaux. Als krantenlezer op afstand stel ik mijzelf heel veel vragen, over hoe de reis van deze mensen zo verkeerd heeft kunnen aflopen. Ik waag me aan een analyse.
Ik lees dat dit echtpaar zonder medicijnen is vertrokken. Ik veronderstel dat dit heeft bijgedragen aan een ketting van onhandige beslissingen. Ik hoop maar dat de familie zichzelf geen verwijten maakt, of ze de reis hadden moeten verhinderen. Ouder worden gaat sluipenderwijs. Het moment dat je je eigen ouders moet verbieden om auto te rijden kan makkelijk gemist worden, als je nooit met ze mee rijdt.
Als je tolvrij van Alphen aan den Rijn naar Planchez wilt, hoe navigeer je dan? Met een papieren routekaart, met een smartphone, of op geheugen, omdat je die reis al 25 jaar maakt? Als je last hebt van suikerziekte en problemen hebt met je telefoon, waar raak je dan de weg kwijt? Via Charleroi rijden leek mij een logisch begin. Tanken in Rethel, was dat nou echt goedkoper dan tanken in België?
Goed, Rethel lag nog dicht langs de meest logische tolvrije route naar Planchez. Als je de tolvrije A34 afrijdt naar Reims, dan kom je bij de A4, waar je tol voor moet betalen. Dat wilde dit echtpaar niet, maar je kunt in Cormontreuil via de rotonde omdraaien, 2km terug rijden en dan de D944 (ex N44) pakken, naar Châlons en Champagne, waar je dwars doorheen zou moeten om de D977 naar Troyes te nemen.
Rij je in het donker over de D944 en voel je je beroerd omdat je bloedsuikerspiegel uit de bocht vliegt, en/of je wordt voortdurend verblind door tegemoetkomend verkeer, dan is het missen van de afrit "Châlons Centre" snel gebeurd, weet ik uit ervaring. Via Vitry-le-François kom je dan bijna als vanzelf bij Saint Dizier uit, maar dan ben je dus wel een eindje te ver naar het oosten gedwaald voor Planchez.
We zullen waarschijnlijk nooit weten wat er in de auto gezegd of gedacht is. Hadden ze door dat ze van hun route waren afgeweken? Het echtpaar Klapper sprak goed Frans. Waarom zijn ze niet gestopt bij een apotheek om hun vergeten medicijnen aan te vullen? Waren ze in paniek? Waarom zijn ze kennelijk niet in een hotel gaan slapen? Dachten ze dat ze in 1 keer door konden rijden naar Planchez?
Vrijdagochtend 13 juni 2025 heeft het echtpaar Klapper een broodje gekocht bij een bakker in Saint-Dizier, langs de N4 tussen Paris en Nancy. Hoe kan het dan dat er een PIN-transactie was bij Orange, helemaal in Zuid-Frankrijk? Was dat echt van een tolhokje langs de A7? Het adres van dat tolstation is Chemin de Queyradel, 84100 Orange, France, maar ik betwijfel of ze daar wel geweest zijn.
Orange is namelijk ook een merk voor mobiele telefonie in Frankrijk. Staat er een postcode bij de PIN-transactie? Begint die postcode met 52, of met 84? Elke postcode het in departement Haute Marne begint met 52. Het adres van de Orange-boutique is bijvoorbeeld Rue Gambetta 34, 52100 Saint-Dizier, France en als je telefoon het niet doet, is het niet zo gek om daar eens binnen te stappen.
Uit ervaring weet ik dat die Orange-winkels het vaak vreselijk druk hebben. Zonder afspraak willen ze je vaak niet helpen, of je wordt er haastig tussen gepropt in de wachtrij, dus blijft er te weinig tijd over om tot het besef te komen dat het hulpeloze oudere echtpaar aan de balie niet snel geholpen en naar buiten gestuurd had mogen worden, maar dat ze beter een arts of een verpleegster hadden gebeld.
Beweer ik nu dat het zo gegaan is? Nee, ik denk hardop na en zoek een verklaring. Als het mijn ouders zouden zijn, zou ik graag willen weten waar het mis is gegaan. Helaas blijft elke verklaring die ik kan verzinnen pure speculatie. Laten we toch eens aannemen dat het echtpaar Klapper in Saint-Dizier is geweest, wel of niet bij een telefoonwinkel. Waarom zijn ze in zuidoostelijke richting gereden?
Vanuit Saint-Dizier bekeken ligt Planchez meer in zuidwestelijk, dus je zou via het Lac du Der-Chantecoq en Brienne-le-Château naar Troyes kunnen rijden, maar als je eenmaal in Saint-Dizier bent, ligt het voor de hand om de D520 richting Joinville te rijden en dan via Chaumont, D619, Langres, D974, Dijon, A38 (tolvrij), D981 en nog 50km door de rimboe, over kleine weggetjes naar Planchez.
Blijft de vraag over waarom fam. Klapper de D520 verlaten heeft en in Leurville terechtkwam, wat ze nog verder naar het oosten liet verdwalen. Ik kan dit alleen verklaren door aan te nemen dat er navigatie is gebruikt, die hen richting Neufchâteu en de snelweg A31 stuurde, omdat dit sneller was, maar dan hadden ze tol moeten betalen en dat hebben ze hun hele leven juist persé niet willen doen.
Natuurlijk kun je bij de meeste navigatie-systemen met vinkje tolroutes vermijden, maar lukt dat als je al 2 dagen zonder medicijnen op pad bent? Misschien hebben ze die medicijnen wel willen kopen bij een apotheek, maar niet gekregen, omdat er een recept voor nodig is? Had het echtpaar Klapper samen 1 mobiele telefoon, of zijn er 2 mobiele telefoons heel toevallig tegelijkertijd uitgevallen?
Zonder antwoorden kunnen andere mensen lastig lessen trekken uit dit trieste verhaal, maar als je net je beide ouders hebt verloren, dan heb je wel iets anders aan je hoofd dan alle vragen te beantwoorden van de stuurlui aan de wal. Eerst komt het erop aan dat de familie waardig afscheid kan nemen, maar als de Franse politie nog bezig is met onderzoek, dan moet de uitvaart misschien nog weken wachten.
Intussen, op basis van veronderstellingen, kom ik tot een paar adviezen: Laat je oude ouders elk jaar een rijtest doen, niet alleen overdag, maar ook in het donker en ga zwijgend op de achterbank zitten, als dat kan. Kijk goed hoe het gaat met autorijden. Blijven ze kalm als ze op plaatsen rijden die ze niet kennen? Organiseer een puzzelrit. Kunnen je ouders de weg vinden met navigatie op smartphones?
Als dat navigeren tot paniek leidt, lukt het dan beter met een papieren routekaart? Als het gebruik van een smartphone niet meer lukt, werkt een simpele mobiele telefoon dan nog wel? Weten je ouders hoe ze hun telefoon in de auto kunnen opladen? Gaan ze op stap met elk hun eigen mobiele telefoon, of delen ze samen 1 toestel? Ik zou denken dat je met 2 telefoons altijd 1 telefoon hebt die het blijft doen.
Hoe oud is de SIM-kaart in de mobiele telefoon van je ouders? Mijn SIM-kaart werd geblokkeerd, omdat die 20 jaar oud was. Staan je ouders open voor advies van kinderen die bezorgd zijn en goede bedoelingen hebben? Of zijn je ouders net zo eigenwijs als mijn oude moeder, die persé niet wilde laten weten waar ze was, omdat ze mij “geen verantwoording schuldig” was, ook niet toen ze verdwaalde?
Mijn moeder heeft gevochten als een leeuwin om haar zelfstandigheid te behouden. Ik durfde al jaren niet meer bij haar in de auto te stappen, maar zij liet haar rijvaardigheid testen door de NKC, (camperclub) en ze slaagde telkens voor de rijproef. Ik liet me zand in de ogen strooien en oefende in loslaten, omdat ik wist hoe zeer mijn oude moeder aan haar vrijheid hechtte. Gelukkig is het bij haar nooit zo extreem fout gegaan.
Was slagen voor de NKC-rijtest toch niet genoeg? Na 2 vreemde blikschades gereden te hebben, waarbij mijn moeder achteraf niet kon verklaren hoe die schades ontstaan waren, bleek mijn moeder Lewy-Body-dementie te hebben. Ze rijdt geen auto meer, want wij konden haar overtuigen dat de veiligheid van haar medeweggebruikers zwaarder weegt dan haar vrijheid om alleen op pad te kunnen.
Mijn moeder voelt zich opgesloten in het verpleeghuis. Gerda en Paul Klapper zijn aan aftakeling in een verpleeghuis ontsnapt, maar hun plotse dood zal een klap voor de familie zijn, gok ik. Sterkte!