COLUMN - “Veiligheid bij jeugdzorginstelling iHub? Een misselijkmakende illusie”
Een zorginstelling is geen gewone werkplek. Het is de laatste toevlucht voor jongeren bij wie alles al is misgegaan. Een plek waar bescherming geen intentie is, maar een keiharde voorwaarde. En juist daar, bij jeugdzorginstelling iHub, zijn minderjarigen seksueel misbruikt door hun eigen begeleiders. Drie medewerkers. Binnen één instelling. Dat is niet alleen schokkend. Dat is misselijkmakend. Ik kots hiervan.
Een 14-jarig meisje werd onderworpen aan ‘zeer vergaande’ seksuele handelingen door iemand die haar had moeten beschermen. Daarna volgden nog twee andere minderjarigen. Binnen iHub. Een instelling die al onder verscherpt toezicht stond, waar de Inspectie eerder waarschuwde en waar iedereen wist hoe kwetsbaar deze jongeren zijn. Dat het tóch gebeurde, is geen incident. Het is falen. Hard, systematisch falen.
iHub zegt diep geraakt te zijn. Dat klinkt meelevend, maar het is leeg. Geraakt zijn is passief. Verantwoordelijkheid nemen is actief. Want hoe is het mogelijk dat nachtdiensten bij iHub werden ingevuld door solo werkende, ingehuurde krachten? Hoe kon het dat jongeren alleen waren met begeleiders, terwijl dat een bekend en levensgevaarlijk risico is? Hoe kan het dat signalen pas serieus werden genomen toen jongeren zelf aan de bel trokken?
Het meest misselijkmakende: kinderen moesten zichzelf beschermen in een systeem dat zegt hen veiligheid te bieden. Ik kots ervan dat dit kennelijk nodig was. Ik kots ervan dat er achteraf wordt gedaan alsof dit niet had kunnen worden voorkomen.
Ja, de zorg kampt met personeelstekorten. Ja, er werken bij iHub ook mensen die hun best doen. Maar dat mag nooit een excuus zijn om basisveiligheid los te laten. Bij gesloten groepen en zwaar getraumatiseerde jongeren is veiligheid geen discussiepunt. Het is een absolute ondergrens. Wie die niet kan garanderen, hoort geen jeugdzorg te verlenen.
De maatregelen die iHub nu aankondigt — andere nachtdiensten, extra toezicht, nazorg — komen niet over als daadkracht, maar als een schuldbekentenis achteraf. Ze laten zien dat dit voorkomen had kunnen worden. En dat maakt het niet alleen tragisch, maar volledig onacceptabel.
Wat hier is gebeurd, beschadigt niet alleen individuele levens. Het ondermijnt het vertrouwen in de jeugdzorg als geheel. In het idee dat er plekken zijn waar kinderen veilig zijn als alles elders faalt. Die belofte is bij iHub keihard gebroken.
Kwetsbare jongeren horen in een jeugdzorginstelling geen slachtoffer te worden van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Punt. Dat is geen mening, dat is een morele eis. Alles wat daaronder zakt, vraagt geen nuance, maar harde consequenties.
Dit is niet alleen schokkend.
Dit is beschamend.
Dit is walgelijk.
En ja — ik kots hiervan.
Xaverio van der Aar.
