Agent Peter van Leeuwen stopt na 47 jaar bij de politie: ‘Team Alphen is in mijn hart gaan zitten’

Bron: Studio Alphen

ALPHEN AAN DEN RIJN - Na 47 dienst neemt de 65-jarige Peter van Leeuwen afscheid van de politie. Peter werkte oorspronkelijk in de regio Den Haag, maar werkt sinds 9 jaar bij het bureau in Alphen aan den Rijn nadat hij door een reorganisatie bij de politie daarvoor werd gevraagd.

‘Op een gegeven moment komt er een eind aan’, vertelt Peter. ‘Dan merk je dat de vermoeidheid toeslaat en is het goed om te stoppen.’ Ondanks dat de standaardpensioenleeftijd 67 jaar is en Peter eigenlijk nog anderhalf jaar heeft, besluit hij toch te stoppen. ‘Er zijn goede pensionregelingen bij de politie. Die zijn dermate interessant dat het lastig is om niet te stoppen.’

Toch heeft Peter het weggaan bij de politie anderhalf jaar voor zich uitgeschoven, omdat hij het zo naar zijn zin had bij ‘team Alphen'. ‘Het is toch in me hart gaan zitten,’ vertelt hij. ‘Alphen behoorde vroeger tot de voormalige regio Hollands-Midden. Dat was voor Haagse begrippen een beetje een ver van mijn bed show, dus ik wist niet wat mij te wachten stond.’

‘Maar wat een feest was het in Alphen. Het werken met fijne collega’s die professionaliteit uitstralen vond ik geweldig. Het is een mooi bureau op de Kees Mustersstraat en er is goede samenwerking met de gemeente. Dat alles maakte het een feest om aan dit bureau te werken. De collega’s zijn bijzonder dienstbaar aan de inwoners van Alphen. Dat maak je niet aan elk bureau mee. Daar ben ik erg trots op.’

Om 47 jaar samen te vatten in een paar zinnen is voor Peter lastig. Wel ziet hij een enorm verschil in de middelen die de politie heeft en gebruikt. zo waren er toen hij op straat kwam nog geen transsportboeien, maar knevelkettingen om mensen te vervoeren. ‘Inmiddels bezwijken mijn collega’s bijna aan het gewicht met alles wat ze aan hun riem hebben hangen. We zijn begonnen met schrijfmachines en carbonpapier, nu hebben we geavanceerde systemen waarmee we al in de auto’s van alles kunnen doen, zoals kentekens opvragen. Ook de mobiele telefoon heeft een enorme toevlucht genomen.’

Bijzondere gebeurtenissen tijdens zijn werk bij de politie zijn voor Peter het meemaken van de krakersrellen In Amsterdam en Den Haag in de jaren 80, maar ook toen het wegdek van de Julianabrug naar beneden stortte. ‘Ik werkte toen net drie maanden in Alphen als plaatsvervangend teamchef. Toen zat ik in het gemeentelijk beleidstijd drie dagen lang op het gemeentehuis. De samenwerking met de brandweer, crisisdiensten en gemeentelijke collega’s was heel bijzonder, zeker om dat als teamchef gedaan te hebben.'

Het afscheid na 47 jaar politiewerk werd door de collega’s van Peter niet over het hoofd gezien. De ex-agent werd toegezongen door twee collega’s, en kreeg een speech van de burgemeester en van zijn teamchef. Naast de cadeaus kreeg Peter ook kaarten met mooie woorden erin. ‘Het was hartverwarmend. Je weet vaak wel hoe je in een team ligt, maar dat het deze omvang had vond ik geweldig.’

Bij het weggaan bij de politie hoort ook het inleveren van de bewapening, wat voor Peter vorige week donderdag gebeurde. Peter zegt dat het hem vrij gemakkelijk afging, maar met een ding had hij toch enige moeite: zijn 46 jaar oude transportboeien. ‘Tegenwoordig heb je een lichtere variant, maar die wilde ik nooit hebben. Ik heb altijd die oudere gehad. Je wilt niet weten hoeveel verdachten daar in hebben vastgezeten. Daar zitten veel herinneringen aan.’

Naast zijn normale werk als agent was Peter ook actief als hulpofficier van justitie. ‘Die operationele diensten waren voor mij de krenten in de pap. ‘Om op straat te zijn met collega’s, het moeten nadenken en beslissen over de manier van aanhouden en naar binnen treden blijft voor mij interessant.'

Het uniform van Peter verdwijnt nog niet permanent in de kast, aangezien hij uitvaartbegeleider voor de politie is. ‘Dat wil zeggen dat als er een collega buiten de dienst overlijd, de teamleiding of de nabestaanden er voor kunnen kiezen om aan de uitvaart een politietintje te geven door bijvoorbeeld motorbegeleiding of een erehaag te maken,’ vertelt Peter. ‘Dat regel ik dan.’

‘Dat is ontzettend waardevol en dankbaar werk en dat krijg je terug van de familie van de nabestaanden. Zij kunnen dan ook zien wat de collega heeft betekend voor de andere collega’s. Dat zijn hele mooie momenten.’

Stilzitten tijdens zijn pensioen gaat Peter niet doen. ‘Ik heb een aantal vakanties op stapel. Ik heb een nieuwbouwhuis die tussen september en november gereed komt, dus daar ga ik mij op storten. Ik ga niet stilzitten. Ik heb nog het idee om op een bus te rijden. Een heimelijk genoegen van vroeger. Dus misschien dat ik daar mijn weg in ga zoeken.’

Geen reacties

Geef een reactie