Column | Twee VVD’s in Alphen: vrijheid, blijheid en een flinke portie chaos
Afbeelding VVD/Nieuws in Alphen
Er zijn van die momenten waarop je denkt: dit verzin je niet. En dan gebeurt het gewoon, midden in Alphen aan den Rijn. De VVD, de partij van orde, regelmaat en bestuurlijke degelijkheid, is erin geslaagd zichzelf op te splitsen — en wel zó dat er nu twee fracties rondlopen die allebei zeggen de echte VVD te zijn.
Een politieke versie van de supermarkt die twee merken melk verkoopt met precies hetzelfde etiket, maar totaal andere inhoud.
Jesse Kuijpers en Raymond Vlieland hebben de fractiedeur achter zich dichtgetrokken. De reden? De “toon”. Ze konden zich niet langer vinden in de toon die hun partijgenoten aansloegen. Niet het beleid, niet de standpunten — nee, de toon. In Alphen, waar we al decennia kampen met woningtekorten, verkeerschaos en bestuurlijke brokkenpiloterij, wordt de strijd nu gevoerd over toonhoogte. De liberale partij die ooit stond voor vrijheid en verantwoordelijkheid, is verworden tot een koor dat ruziemaakt over wie er vals zingt.
En dus hebben we nu VVD A en VVD B. De één zegt: wij zijn de echte liberalen. De ander zegt: nee, wíj zijn het echte geluid van vrijheid. Ondertussen vraagt de rest van Alphen zich af: als dit het liberale geluid is, kan iemand dan even op de volumeknop drukken?
De overgebleven fractie — met Anouk Noordermeer en Jeroen Matthijssen aan het roer — reageerde “verrast”. Dat woord duikt altijd op wanneer politici plotseling betrapt worden op interne ruzie. Verrast is politiek jargon voor: “we zagen het allang aankomen, maar hadden gehoopt dat het na het weekend over zou waaien.”
Het mooiste is nog dat beide fracties vrolijk doorgaan onder dezelfde naam. Twee VVD’s in één raad. Het is alsof twee Albert Heijns tegenover elkaar staan en allebei zeggen: wij zijn de echte bonuswinkel. Zelfs in de Alphense politiek is dat knap.
En nu mag het landelijke VVD-bestuur bepalen wie zich officieel “de echte VVD” mag noemen. Dat wordt een heerlijke briefwisseling tussen Alphen en Den Haag: “Geachte partijvoorzitter, wij zijn de liberale fractie.” – “Nee, wij zijn de liberale fractie!”
Een soort politieke scheidingsprocedure, maar dan zonder mediator — en met meer ego’s dan stoelen in de raadszaal.
Misschien is dit wel het nieuwe liberale credo van Alphen: verdeel en heers, maar vergeet vooral te heersen. Ondertussen kijkt de kiezer hoofdschuddend toe. De partij die zegt te staan voor stabiliteit, marktwerking en gezond verstand, levert momenteel vooral chaos, verwarring en een lesje amateurpsychologie.
En ergens, diep in het raadhuis, zit ongetwijfeld iemand met een glimlach te bedenken: Als zelfs de VVD niet meer weet wie de echte VVD is, hoe moet de kiezer het dan nog weten?
Twee fracties, één naam, nul eenheid — dát is pas politiek nieuwe stijl.
